کشیده در گره ابروی ابلاغ صریحش را            ملائک در تکـاپـویـند آیات فصیحش را

به یک چشمش هدایت می‌شود نجران نصرانی            بنازم صورت تأکید در حشو ملیحش را

اگر دم را به نفرینی بر آرد هیچ ترسایی            نمی‌ماند که بر لب آورد نام مسیحش را

پـیـمبر آمده با اهل بیـتـش، پنج سوگندی            که تضمین می‌کند در هر جدل قول صحیحش را

کشیشان دل به شک ماندند تا آن روز در وعده            کتاب توبه را خـوانند یا شعر مدیحش را

کلیسا اشک می‌ریزد برای مصطفی وقتی            میان کوفه بـیند رأس فـرزند ذبـیحش را

ذبیحی که هزاران مسجد و دیر و کلیسا هم            به غبطه بوسه می‌بارند آغوش ضریحش را